ياكثر ماذاق من ظلــم البشر قلبـــي
يخطونه اعداه ويصيبونــــه احبابـــــه
واللي سكن في ذرا وجداني وقربي
تفج صــدري سهــام اللــــوم وعتابــــه
ودّه يحاسبنـي بذنــبٍ مهـــو ذنبــــــي
وانا مجنّب مشاريهـــي عن حسابـــه
يحطب بفاسه بساتين الغــلا حطبـي
ويحاول يمــزّق اوراقــي مــن كتابــــه